Osoba narcystyczna kojarzy się zwykle z kimś, kto stara się imponować i sam siebie stawia na piedestale. Takiego narcyza trzeba podziwiać lub po prostu zejść mu z drogi. Istnieje jeszcze inna forma narcyzmu, często występująca – narcyz ukryty.

Różni i podobni

Każdy narcyz może być w pewnych okolicznościach ukryty, czyli może grać nieśmiałego. Oba typy osobowści: ukryty i jawny mają urojenia wielkościowe i skupiają się na sobie. Inaczej jednak zdobywają uwagę, narcyz ukryty poprzez bycie ofiarą, a jawny poprzez imponowanie. Obaj mają też niską samooceną, przy czym jawny chowa ją głęboko pod rolą, którą gra a u ukrytego niską samoocenę widać. Obaj będą wysysać z ciebie energię. Ludzie narcystyczni są obdarzeni licznymi talentami, które wykorzystują do uwiedzenia i zawłaszczenia innych osób.

Profesjonalna ofiara

Ukryty narcyz ma w życiu gorzej od innych. Ma najgorzej. Robi z siebie ofiarę, przesadza, dramatyzuje. Trzaska drzwiami i robi sceny. Chce wzbudzić współczucie. Płacze i woła o pomoc, po to by ściągąć wybawiciela, któremu wbije zęby w serce. Ma przy tym mentalność rozkrzyczanego dziecka, które chce tego czego właśnie chce. Użala się nad sobą, albo określa jakiś obszar swojego życia jako bardzo nieudany, a on taki bidulek. Bierze na litość.

Specyficzna pewność siebie

Sprawia wrażenie niepewnego siebie, bezbronnego, nieśmiałego. Możesz uważać, że ukryty narcyz jest bardzo wrażliwy. To iluzja. Pod tym kryje się samolubny pasażyt, który zawsze ma rację. Jest zamknięty, introwertyczny. Często jest przygnębiony, pozbawony energii, bywa że ma stany depresyjne. Nie radzi sobie ze stresem. Wewnętrznie jest zawstydzony swoimi żądzami, ale nie powodów moralnych. Jest po prostu rozdarty pomiędzy świadomością że jest nikim a poczuciem, że może wszystko.

Dobry człowiek

Może być nauczycielem, terapeutą, mentorem, działaczem społecznym i ukazywać się światu jako człowiek dobry i niosący pomoc. Może być wyjątkowo religijny. Chętnie udziela pomocy innym. Pierwszy podnosi rękę do pomocy. Zaproponuje drobną przysługę, pożyczy pieniądze, podwiezie do domu. Jego moralność jest jednak fałszywa. Robi to wszystko na pokaz, po to aby budować wizerunek dobrego człowieka, po to aby zaskarbić sobie sympatię innych i słyszeć pochwały. Tobie w domu nie poda nawet szklanki wody, kiedy jesteś chora i potrzebujesz pomocy. Poczęstuje cię za to komentarzem „żebyś czasem nie umarła”.

Nadwrażliwość na krytykę

Jawny narcyz odda ci pięknym za nadobne jeśli spróbujesz go skrytykować publicznie, ale nie naruszy to szczególnie jego wizerunkowej pewności siebie. Spróbuj natomiast skrytykować narcyza ukrytego a odpowie ci taką racą nienawiści, że będziesz długo dochodzić do siebie. Reakcją na krytykę jest nienawiść, agresja, pogarda, wściekłość. Może być tak, że aby chronić swój wizerunek „dobrego człowieka” nie wybuchnie publicznie, a zrobi to dopiero w domu, kiedy będziecie sami. Jeśli wybuchnie publicznie, to tak to potem przekręci, wyjaśni, dorobi ideologię, że świadkowie wydarzenia uznają ciebie za sprawcę konfliktu, „przesadziłaś” powiedzą.

Nie umie kochać

Ukryty narcyz jest niedojrzały, nie potrafi okazywać „pozytywnych” emocji, nie umie rozmawiać o uczuciach. Panicznie boi się bliskości i intymności. Nie potrafi kochać nikogo. Potrafi jednak wszystko to doskonale zagrać: zarówno płomienną miłość jak i wrażliwość. Bywa, że przesadza w tej grze i sprawia wrażenie osoby milutkiej i przyjemnej. Za słodkiej. Za tą zasłoną miodu wyczujesz pustkę, emocjonalny chłód. Kiedy jesteś już w związku z narcyzem to wiesz, że nie ma on nic tobie do zaoferowania, jest zimny jak polodowcowy głaz.

Potrzebuje dowodów uwielbienia

Ukryty narcyz potrzebuje pochlebstw, komplementów, adoracji i uwielbienia. Wie, że nie może tego żądać od otoczenia wprost, bo mógłby narazić się na skutek odwrotny. Może zatem np. deklarować swoją symaptię i popracie do homoseksualizmu, sugerować nawet że sam próbował. Robi to po to, aby przyciągnąć uwagę czymś ,co w jego środowisku jest rzadkie lub nawet niespotykane. W miejscu pracy zbudował już sobie grono amatorów np. swojego poczucia humoru, niezależności, ciętej riposty. Biada ci jeśli wchodząc do tego grona, nie dołączysz do chóru pochlebców. Znienawidzi Cię i będzie karał: krytyką, ciszą, wyniosłością przy każdej możliwej okazji.

Pamiętliwość

Jeśli mu czymś podpadniesz, zapamięta ci to do końca życia. Jeśli nie zaproponujesz mu herbaty, kiedy on tego oczekuje, to wiedz że nigdy cię już o herbatę nie poprosi. Obrazi się, strzeli focha, przestanie się odzywać. Ty nie będziesz wiedziała o co chodzi. Jeśli zapytasz co się stało, nie odpowie. Prawdopodbnie zaczniesz się zastanawiać „co takiego zrobiłam” i może nawet zapytasz narcyza „co ja takiego zrobiłam?”. Narcyzowi właśnie o to chodzi, żeby usłyszeć to pytanie, zobaczyć że czujesz się winna, że cierpisz. W końcu da ci do zrozmienia, że to chodzi o tę herbatę. Po tej kilkugodzinnej lub kilkudniowej lekcji (karanie ciszą), już nigdy więcej nie zapomnisz mu zaproponować herbaty. Wymusi w ten sposób na tobie wszystko, o co nie chce poprosić wprost.

Nienawiść

Rozsadza go nienawiść. Posłuchaj co mówi o innych ludziach. Używa niecenzuralnych, obraźliwych słów pod adresem znajomych czy kolegów z pracy. Nienawidzi ludzi, gardzi nimi, jest zazdrosny i zawistny. Czasem to są tylko wybrane osoby, które obmawia, przytacza ich potknięcia i rzekome wady. Otoczenie jest tego nieświadome i ma narcyza za dobrego człowieka. Jesteś jedyną osobą, która zna prawdziwą twarz narcyza ukrytego i jest to wiedza przytłaczająca.

Patologiczne kłamstwa

Kiedy kłamie, czy zdradza to będzie to ukrywał. Trudno go złapać na kłamstwie, bo niszczy dowody w postaci wiadomości, smsów, czyści historię w komputerze. Bardzo dba o to, aby nie popełnić błędu, aby nie dać się złapać. Jeśli zarzucisz mu kłamstwo to wyprze się i obróci sytuację na twoją niekorzyść. To zawsze twoja wina, niepotrzebnie zaglądałaś do komputera, sprzątałaś, otworzyłaś tę szufladę, rozmawiałaś ze znajomą. On jest krystalicznie czysty. Nie używa słowa „przepraszam” (chyba że mu to się opłaca).

Wymaganie perfekcjonizmu

Narcyz ukryty zachowuje się tak, aby ludzie myśleli i wierzyli, że jest uczciwy, lojalny, wrażliwy (mogą to być inne wybrane przez narcyza wartości). Nie ma to nic wpólnego z tym jaki jest narcyz naprawdę. On nie zagląda w swoje wnętrze, bo musiałby przyznać się do tego, że jest niedoskonały, ale tego nie zrobi. Dzieci są przedłużeniem jego doskonałości i nie mają prawo do błędu. Tobie wytknie każdy, najmniejszy błąd, uchybienie, cokolwiek zrobisz nie tak, cokolwiek pójdzie niezgodnie z planem. Nie wesprze cie, nie powie „to nic takiego”, usłyszysz natomiast „jak zwykle…”, „mówiłem,że nie nadajesz się do tego”. Publicznie może cię nawet wesprzeć (wizerunek dobrego), ale w domu zaleje cię falą krytyki. Może oczekiwać od ciebie perfekcyjnego wyglądu w każdych okolicznościach i dotkliwie krytykować za jego brak.

Ofiara narcyza ukrytego

Narcyz ukryty wybiera na swoje ofiary ludzi wrażliwych, którzy mają utopijną wizję świata, są naiwni wierząc w dobrych ludzi. Poluje na ludzi empatycznych, ludzi z sercem, którzy chcą pokoju, równości na świecie. Szukają osób o spokojnym temperamencie, pasywnych, racjonalnych, unikająch kłótni i z niskim poczuciem własnej wartości. Stawiają taką osobę na piedestale po to aby niespodziewanie ją stamtąd strącić.