loading please wait..

“Nienawidzę być w centrum uwagi, bo boję się skompromitować”

Jeśli obawiasz się negatywnej oceny innych ludzi stosujesz cały szereg obronnych zachowań. Najczęstszym sposobem poradzenia sobie z lękiem społecznym jest unikanie sytuacji znalezienia się w towarzystwie innych osób. Jeśli człowiek nie może uniknąć danej sytuacji, jak na przykład wspólnej przerwy w pracy w pokoju socjalnym lub spotkania przy rodzinnym stole, zastosuje inne sposoby:

Możesz na przykład nie odzywać się i w duchu prosić, by nikt cie o nic nie zapytał.

Możesz mówić cichutko, aby nie zwracać na siebie uwagi.

Może przygotowujesz zawczasu swoje wypowiedzi. Zamiast swobodnie włączyć się w rozmowę będziesz zastanawiać się co wypada powiedzieć. Ma to skutek odwrotny do zamierzonego. Zamiast uniknięcia „zaćmienia umysłu”, pojawia się pustka w głowie.

Unikasz kontaktu wzrokowego.

Zgadzasz się z wypowiedziami, z którymi tak naprawdę się nie zgadzasz. Po to, żeby nie musieć bronić swoich poglądów. Za tym lękiem stoi obawa, że nie poradzisz sobie w konfrontacji z innymi osobami.

Możesz szukać pretekstu do jak najwcześniejszego wyjścia, lub wyjścia do toalety albo na papierosa.

Możesz pić alkohol przed spotkaniem.

Czy zauważasz, że:

-Jesteś spięty/a i stremowany/a, kiedy widzisz że inni mierzą cię wzrokiem

-Wpadasz w przygnębienie, kiedy popełniłeś/aś gafę towarzyską

-Kiedy ktoś cie ocenia, spodziewasz się najgorszej oceny

-Martwisz się, ze zrobisz lub powiesz coś niewłaściwego

(Skala Lęku przed Negatywną Oceną, R. Leahy, Lekarstwo na zmartwienia)

Jeśli potwierdziłeś/aś powyższe stwierdzenia to boisz się negatywnej oceny, tego że popełnisz błędy, za które inni cię skrytykują. Być może jesteś perfekcjonistą neurotycznym, który nie dość, że wyznacza sobie perfekcyjne standardy w obcowaniu z innymi ludźmi to jeszcze jest przekonany, że coś pójdzie źle. Pewnie skupiasz się na sobie i czując bicie serca i pocące się ciało wydaje ci się, że inni też do dostrzegają. Najprawdopodobniej przesadzasz uważając, że inni patrzą na ciebie, myślą o tobie i oceniają cię. Masz niskie poczucie własnej wartości. Nawet kiedy odniesiesz sukces, myślisz że zaraz wydarzy się coś, co zdemaskuje cię jako osobę bezwartościową.

Potrzebujesz zrozumieć, że twoja wartość nie zależy od oceny innych ludzi. Żeby dobrze czuć się z innymi ludźmi potrzebujesz czuć się dobrze sam/a ze sobą. Tylko świadomość siebie, swoich mocnych i słabych stron, dobry kontakt ze sobą (twoimi emocjami), da ci stabilne poczucie pewności siebie, płynące z wewnątrz, wolne od czynników zewnętrznych.

Samoocena musi być realistyczna. Jeśli budujesz ją na czynnikach zewnętrznych, ocenie innych ludzi lub swoich osiągnięciach czy perfekcyjnym wyglądzie, to zależysz od oceny innych.

Nierealistyczna, zbyt wysoka samoocena powoduje branie na siebie zbyt trudnych zadań, z których trudno się wywiązać, a to zwiększa ryzyko porażki i negatywnej oceny. Osoby, które mają zbyt wysoką samoocenę popełniają te same błędy, bo nie przypisują ich sobie i nie wyciągają wniosków.

Wychodzenie z lęków jest procesem. Osoby, które cierpią na lęk społeczny, często mówią o sobie, że są skromne, pomocne, miłe i lubiane. Boją się zmienić, bo boją się odrzucenia, gdyby przestały być miłe. Nie chcą się zmienić, bo nie chcą być aroganckie, agresywne i zarozumiałe. Budowanie pewności siebie, zdrowej samooceny nie prowadzi do bycia aroganckim, agresywnym i zarozumiałym. Jest procesem poznawania siebie, swoich zalet i swoich wad, mocnych stron i ograniczeń. Kiedy stajesz się sobą twoje otoczenie poznaje twoje prawdziwe ja. Jednym się ono podoba a innym nie. Zostają z tobą ci, którzy lubią cię takim/ taką jaki/a jesteś. Stajesz się wolny/a od lęku przed oceną innych ludzi.

Posted on 12 czerwca 2018 in Emocje, Lęk, Perfekcjonizm, Powrót do siebie

Share the Story

About the Author

Leave a reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.