Radzenie sobie z konfliktowymi sytuacjami i wyrażanie złości wielu osobom sprawia trudności. Może to wynikać, z wczesnych doświadczeń i przekazów związanych ze złością, konfliktem i konfrontacją.

Dlaczego obawiamy się konfrontacji i wyrażenia złości ?

• Mówiono nam, że nie wolno się złościć, że złość jest zła, a my kiedy się złościmy to jesteśmy źli. Widzieliśy sytuacje, w których dorośli hamowali złość, udawali, że nic się nie stało itp.
• Obserwowaliśmy sytuacje, w których złość przeradzała się w agresję werbalną lub/i fizyczną. Złość postrzegamy zatem jako niebezpieczeństwo, coś czym można skrzywdzić inne osoby. Po takich doświadczeniach może pojawić się postanowienie typu „nie skrzywdzę nikogo w ten sposób”.
• Doświadczaliśmy sytuacji eskalowania konfliktów, bez konstruktywnych rozwiązań. W efekcie sytuacje konfliktowe wiążemy ze zagrożeniem, lękiem i permanentnym niepokojem. Pojawia się przekonanie, że konfromtacja nie ma sensu, ważniejszy jest święty spokój.
• Obserwowaliśmy sytuacje, że osoba wyrażała złość, ale nie było to traktowane poważnie, to znaczy albo było ignorowane czy wyśmiewane albo druga strona konfliktu była wyraźnie silniejsza (logiczne argumenty, mocniejszy głos, większa pewność siebie). Pojawia się uczucie bezradności i przekonanie, że tylko silni mogą okazywać złość i coś na tym ugrać.

Odpowiedz sobie na pytania

1. Jak wyrażano złość w twoim rodzinnym domu?
2. Czy było przyzwolenie na wyrażanie złości?
3. Kto złościł się najczęściej i jak to wyglądało?
4. Kto nigdy się nie złościł?
5. Czy jeśli dochodziło do konfliktu to prowadziło to w efekcie do konstruktywnych rozwiązań?
6. Czy konflikt prowadził w efekcie do zbliżenia, czy do oddalenia się stron konfliktu?
7. Czy to czego się nauczyłaś/eś o złości w dzieciństwie pomaga ci obecnie, czy przeszkadza?

Typowe toksyczne zachowania związane z wyrażaniem złości

Zwykle lepiej jest wyrazić złość, niż udawać że jej nie ma. Jednak nie zawsze jest to możliwe, nie w każdej relacji. Ważne jest aby wyrazić złość w sposób taki, aby nie urazić drugiej osoby. Jednak są osoby, które reagują negatywnie na najmniejszy przejaw krytyki. Jeśli jesteś w relacji, gdzie na ma miejsca na wyrażanie złości to nie jest to zdrowa relacja. Próbujesz się dostosować do okoliczności i możesz przyjmować następujące strategie:

• Mówisz, że wszystko jest ok, a tymczasem czujesz złość lub gniew
• Unikasz sytuacji konfliktowych lub wycofujesz się szybko z takiej sytuacji
• Nie mówisz wprost o swoich potrzebach z obawy że możesz rozzłościć partnera/rkę
• Zachowują w sobie na długo urazy i pretensje
• Nie rozwiązujesz konfliktu, licząc na to, że z czasem wszystko samo się ułoży

Z kolei osoby, dla których wyrażanie złości jest odruchem, nad którym trudno zapanować mogą zachowywać się następująco:

• Mówią w złości rzeczy, których potem żałują
• Mają świadomość, że ranią drugą osobą, ale nie umieją się do tego przyznać
• Skupiają się na błędach drugiej osoby, nie widząc swoich
• Jeśli dochodzi do kłótni, to wyrzucają z siebie wszystkie dawne urazy, żale i pretensje

Warto pamiętać

• Konflikt może być zdrową oznaką różnic między ludźmi. Obie strony mogą mieć racje, po prostu widzą pewne sprawy w inny sposób.
• Konfrontacja nie musi być atakiem na przeciwnika, może być aktem uzdrawiania. Konfrotowanie się nie oznacza krytykowania i oskarżania, a ma doprowadzić do zrozumienia motywów działania drugiej osoby. Wszystko zależy od twojej osobistej motywacji: możesz „wyrzyć się” na kimś lub pracować nad relacją.
• Unikanie konfliktu nie usuwa problemu. Może się okazać, że emocje są zbyt silne i uniemożliwają rozmowę. Zawsze jednak przychodzi moment, kiedy można z większym dystansem i spokojem porozmawiać, przedstawić swoje racje, wysłuchać, poszukać rozwiązań.
• Słuchanie jest równie ważne jak mówienie. Nie chodzi o to, aby mieć lepsze argumenty i udowadniać swoją rację, bo to jedynie eskaluje konflikt. Słuchanie i próba zrozumiena drugiej osoby prowadzi do znaleznienia konstruktywnych rozwiązań i zbliżenia się.
• Myślenie typu „ nie dałaś/eś mi wyboru”, „wkurzasz mnie”, „twoja wina” to przerzucanie odpowiedzialności na kogoś innego. Zawsze mamy wybór, a źródło naszych emocji znajduje się w nas samych. Oczywiście ktoś mógł przyczynić się do tego, jak się czujesz, w jakiej sytuacji się znajdujesz, ale nie jest to powód aby nie wziąć odpowiedzialności za siebie, swoje emocje, swoje wybory.
• Wybaczanie pomaga zbliżyć się w relacji. Wybaczanie jest procesem i zaczyna się od słowa „przepraszam”.

Obraz <a href=”https://pixabay.com/pl/users/rawpixel-4283981/?utm_source=link-attribution&amp;utm_medium=referral&amp;utm_campaign=image&amp;utm_content=2822066″> rawpixel</a> z <a href=”https://pixabay.com/pl/?utm_source=link-attribution&amp;utm_medium=referral&amp;utm_campaign=image&amp;utm_content=2822066″> Pixabay</a>