„Pesymista to ktoś, kto postawiony przed wyborem jednego z dwojga złego – wybiera oba.”
Oscar Wilde
Rzeczywiście pesymista koncentruje się na ujemnej stronie życia i przewidywaniu niepowodzeń na postawie przykrych doświadczeń z przeszłości. Dużo myśli, próbując wymyślić lekarstwo na całe zło i znaleźć pewność w niepewności. Jego mózg, aż tętni od wytężonej pracy mającej na celu zapobieżenie nieszczęściu. Pesymista po prostu się martwi.
3 zmartwienia pesymisty
Jak ograć „niepewność”?
Pesymista próbuje przewidzieć wszystko. Chętnie wybierze z dwojga złego oba i podda je analizie próbując znaleźć skuteczny sposób, aby nie dopuścić, by to coś złego się wydarzyło. Robi to po to, aby zapobiec niepowodzeniom i zredukować niepewność. Daje mu to poczucie kontrolowania sytuacji, ale jednocześnie nasila lęk.
Pesymiście trudno jest zaakceptować, że trudno jest przewidzieć wszystko. Trudno mu przyjąć do wiadomości, że jednak bardziej pewne jest to, że wszystko może się wydarzyć i tak do końca nie wiadomo jak potoczą się sprawy.
Pesymista wierzy, że w końcu uda się tak przeanalizować informacje i opracować niezbędne strategie, że znajdzie się doskonałe rozwiązanie. A ponieważ nie jest to możliwe, nie można wyeliminować niepewności, pesymista jest coraz bardziej sfustrowany.
Zdarza się, że pesymista dojdzie do rozsądnego rozwiązania, ale wtedy je odrzuca. Dlaczego? Bo to też nie jest w 100 procentach pewne rozwiązanie. Dalej próbuje znaleźć odpowiedzi na wszystkie pytania, szuka rozwiązania doskonałego, które nie istnieje.
Sa pesymiści, którzy zupełnie odwrotnie – unikają informacji. Obawiają się, że konkrety mogą potwierdzić, że mają problem. Myślą, że jeśli potwierdzą swoje obawy, to będzie to tak przerażające, że sobie z tym nie poradzą.
Jak wymyślić rzeczywistość?
Pesymista martwi się ponieważ zamiast szukać prostej odpowiedzi opartej na faktach, to pozwala sobie na pisanie własnych scenariuszy. Zamiast zapytać przesłożonego, jak ocenia jego pracę, pesymista przypomina sobie wszystkie zachowania szefa z przeszłości, domyśla się jego opini na podstawie jego miny itd. Koncentruje się na negatywnych scenariuszach, czyli w tym przypadku wyobraża sobie, że zostanie zwolniony, być może upokorzony i skrytykowany. Rzuca się w wir pracy lub próbuje się przypodobać szefowi. U kolegów szuka potwierdzenia, że jednak będzie dobrze. Ponieważ żadna opcja i żaden scenariusz pewny nie jest, to martwi się nadal.
Jak nic nie czuć, jak nic nie czuć ?
Pesymista stara się być racjonalny, to znaczy koncentruje się na myśleniu odrzucając aspekt emocjonalny. Nie lubi swoich emocji, postrzega je jako zbędny balast, bo przecież nie może ich kontrolować. Pesymista chce być pewy swoich emocji, nie wie co „zrobić” z mieszanymi uczuciami. Uważa, że to co czuje, nie ma sensu, wstydzi się, że coś przeżywa i jest przekonany, że nikt nie rozumie jego uczuć. Pesymista martwi się, żeby stłumić emocje.
Pesymista bardzo boi się tego, że jego emocje wymkną się spod kontroli i doprowadzą do choroby psychicznej lub fizycznej. Stara się nie poddawać emocjom, tłumić je a pomocne w tym jest martwienie się. Martwi się samymi zmartwieniami, monitoruje swoje myśli, aby je kontrolować. Próbuje kontrolować myśli i emocje cały czas, a ponieważ to nie możliwe, popada w frustrację. Daje mu to grunt pod martwienie się o to, że nie ma kontroli. A to już kolejny powód do zmartwienia.
Obraz <a href=”https://pixabay.com/pl/users/geralt-9301/?utm_source=link-attribution&utm_medium=referral&utm_campaign=image&utm_content=300558″> Gerd Altmann</a> z <a href=”https://pixabay.com/pl/?utm_source=link-attribution&utm_medium=referral&utm_campaign=image&utm_content=300558″> Pixabay</a>
