Osoby, które zdecydowały się na powrót do swojego wewnętrznego dziecka, stają przed wyzwaniem, jak się z tym dzieckiem obchodzić? Zajmowanie się abstrakcyjną istotą może okazać się niełatwe, nie dlatego, że istota jest abstrakcyjna ale ponieważ brakuje nam z dzieciństwa odpowiednich wzorców. Wewnętrzne dziecko idzie w stronę tego, co dobrze zna ładując nas w powtarzajace się schematy. Jak mamy stworzyć zdrowe relacje z wewnętrznym dzieckiem, skoro wychowaliśmy się w dysfunkcyjnej rodzinie? Co to są zdrowe relacje, jak to wygląda w praktyce? Wiele koncepcji zwązanych z rozwojem osobistym każe wyobrazić sobie i poczuczuć: szczęście, bezpieczeństwo, bycie szanowanym, dostatek. Jak to poczucić, skoro nie zna się tych stanów i towarzyszących im uczuć? To jak oczekiwać, że nagle zaczniesz mówić w innym, nienzanym sobie języku. Powoli. Obcego języka można się nauczyć, podobnie jak można nauczyć się nowych zachowań poprzez pracę z wewnętrzym dzieckiem.

Czego potrzebuje wewnętrzne dziecko i jak się nim zaopiekować.

Twoje wewnętrzne dziecko potrzebuje zerwać ze starymi regułami narzuconymi mu w dzieciństwie, np. nie wolno się złościć, okazywanie uczuć świadczączy o słabości, trzeba robić dobrą minę do złej gry, musisz zasłużyć na miłość i uznanie, nie jesteś nic wart/a, nie mów o tym co dzieje się w domu….

Jako dorosły musisz pomóc dziecku rozpoznać te niekorzystne dla niego zasady i odrzucić je, zastępując nowymi, które służą rozwojowi. Musisz wychwycić te przekonania i sprzeciwić się im. Stworzyć nowe przekonanie, które będzie ci służyć: wolno mi wyrażać emocje, zasługuję na miłość, znam się na tym, a na tamtym się nie znam, jestem wystarczająco dobry/a

Twoje dziecko potrzebuje pokazać swoje prawdziwe ja i zostać zaakceptowane. Musisz zatem poznawać swoje wewnętrzne dziecko, pytać i sprawdzać co lubi, a czego nie chce, kiedy czuje się dobrze i jest szczęśliwe, czego się boi, przed czym ucieka? Osiągniesz to będąc uważnym na objawy z ciała i na samopoczucie.

Pamiętaj też, że twoje dziecko chce się bawić. Potrzebujesz znaleźć czas na zabawę i przyjemności. Dobrze gdyby to był czas, który przeznaczasz tylko na zabawę. Może się zdarzyć, przytrafiło się mnie, że wewnętrzne dziecko buntuje się przeciw wszystkim obowiązkom, nie chce się uczyć ani pracować. Sabotuje cię złym samopoczuciem, kiedy próbujesz wykonywać swoje obowiązki. Wbija w poczucie winy “nigdy nie masz dla mnie czasu”. Pogadaj z dzieckiem i nieco je zdyscyplinuj tłumacząc, że nie da się tylko bawić. Ponegocjuj: robię minimum a resztę czasu mam dla ciebie, albo łącz przyjemne z pożytecznym np. weź laptop i popracuj w praku.

Naucz wewnętrzne dziecko

Wyrażanie uczuć

Ucz swoje dziecko, że ma prawo czuć to co czuje i te uczucia wyrażać. Uczucia nie są ani dobre ani złe, po prostu są. Stwórz dziecku bezpieczne okoliczności do wyrażenie uczuć. Jest różnica między wyrażeniem uczuć, a zachowaniem pod wpływem uczuć. Wyrażenie emocji może nastąpić poprzez podzielenie się uczuciem z inną osobą, opisanie sytuacji i przeżywanych emocji lub fizyczne wyładowanie (sport, okładanie poduszki). Zachowanie pod wpływem emocji to nakrzyczenie na kogoś, przeklinanie, niszczenie przedmiotów czy nawet pobicie. Ucz dziecko wyrażać emocje. Kumulowanie i nie wyrażanie prowadzi do agresywnych zachowań.

Emocje są tym co zapewnia energię. Jeśli masz kontakt ze swoimi emocjami i potrafisz je wyrazić będziesz czuł więcej energii. Zablokowane, wstrzymywane emocje mogą prowadzić do lęku, odrętwienie, zmęczenia. Emocje, które traktowane są często jako przejaw słabości, są w rzeczywistości źródłem naszej siły. Skłanianą nas do działania, chronią przed niebezpieczeństwem, informują kiedy ktoś przekracza nasze granice, komunikują nam nasze potrzeby.

Bądź otwarty na potrzeby dziecka

Słuchaj uważnie, czego twoje dziecko potrzebuje, czego pragnie. Może okazać się że nie zawsze możesz mu dać to czego chce, lub tak decydujesz. Jednak zawsze wysłuchaj i pozwól mu chcieć. Jeśli dziecko chce czegoś, czego nie jesteś w stanie mu dać, bo cię na to nie stać, bo nie potrafisz lub nie wiesz jak to zdobyć, to pozwól swojemu dziecko marzyć. Nawet jeśli dziś ty mu tego nie zapewnisz, nie znaczy, że w przyszłości to się nie uda. Może zdobędziesz wiedzę lub pieniądze i realizacja tego marzenia będzie możliwe. Może pojawią się okoliczności, inni ludzie, którzy zrealizują tę potrzebę.

Stań się strażnikiem myśli dziecka

Skrzywdzone wewnętrzne dziecko myśli w spsób wypaczony. Jakich zniekształceń myślenia dokonuje dziecko?

–Katastrofizuje : dziecko widzi wszystko w czarnych barwach, kręci czarne scenariusze i całe łańcuchy zdarzeń. Nieważne co się wydarzy, na pewno będzie to coś złego, strasznego, okropnego. W dzieciństwie dziecko było terroryzowane słowami: uważaj, bo się pobrudzisz, bo się przewrócisz, nie próbuj bo się nie uda…

–Myśli w kategoriach skrajnych: myślenie w kategoriach abo albo, wszystko albo nic. “Nikt mnie nie kocha”, “Nic mi się nie udaje”, “Wszystko jest do bani” albo wszystko jest dobrze albo nic się nie uda. Albo ktoś jest dobry albo zły.

– Czyta w myślach: widzi skrzywienie na twarzy twojego szefa i przepowiada ci rychłe zwolnienie. Sądzi, że wie co inni myślą, choć nie ma na to żadnych dowodów. W dzieciństwie nie wolno mu było pytać, żyło w napięciu i przewidywało co się może wydarzyć, aby unikać np. złości rodzica.

– Uogólnianie: dostrzega negatywny wzorzec na podstawie jednego incydentu. Skoro raz się nie udało, to kolejny się nie uda. Porażki, błędy z różnych dziedzin życia kumuluje by mówić: „zawsze”, „nigdy”, „nikt”, „wszyscy”. “Mnie sie zawsze musi coś przytrafić”

Ucz dziecko zatrzymywać katastroficzne myśli, pokaż mu pozytywne alternatywy, Możesz zastosować 3 techniki. Pokazuj dziecku odcienie szarości, wyjaśniaj że świat to nie skrajności. Naucz dziecko sprawdzać, pytać a nie zgadywać. Ucz dziecko używania słów „często”, „czasami”, „niektórzy”. Kiedy dziecko mówi – „nic nie umiem”. Zapytaj czy potrafi pisać, czytać, ubrać się samodzielnie…? Pokaż jak wiele umiejętności zdobyło i może zdobyć każdego dnia. Za każdym razem kiedy podejmujesz próbę, decyzję, działanie masz szansę na to że ci się uda. To jak rzucanie monetą, czy to że poprzednio wypadła reszka, oznacza że teraz jak rzucisz, wypadnie reszka?

Z wykorzystaniem J. Bradshow, Powrót do wewnętrznego domu